Şeytan'ı Uzak Tutan Âyet

Ashâb-ı kirâmın ileri gelenlerinden Ebû Hureyre radıyallahun anh beytülmâl-i müslimîne memûr olmuş, muhâfız olarak. Akşam gitmiş bakmış, içeride bir adam var, hırsızlık yapıyor. Hemen yakalamış adamı, "Sen ne arıyorsun burada! Götüreceğim seni Huzûr-ı Risâlet'e" demiş. "Allah aşkına bırak beni kendi hâlime, bir daha gelmem, tövbeler olsun" demiş adam. Fakîrlikden şikâyet etmiş, yalvarmış, yakarmış. Adamın hâline acıyan Ebû Hureyre bırakmış adamı. Sabah olunca Hazret-i Peygamber sormuş ona, "Yâ Ebâ Hureyre, dün geceki tutsağı ne yapdın?" demiş. O da, "Yâ Resûlallah, ihtiyâç içinde olduğunu, çoluk çocuğu olduğunu söyledi, acıdım, bırakdım" demiş. Ertesi gün gitmiş, gene aynı adam orada. Gene yakalamış adamı. Adam gene yalvarmış, yakarmış. O da gene bırakmış adamı. Sabah Resûl-i Ekrem Efendimiz sormuş, "Dün geceki tutsakdan ne haber?" demiş. "Yâ Resûlallah çok yalvardı, acıdım hâline, bırakdım" demiş Ebû Hureyre. Üçüncü akşam gitdiğinde gene orada bulmuş adamı ve yakalamış. Demiş ki, "Sen sözünde durmadın, bu sefer seni muhakkak Peygamber'e götüreceğim". Demiş ki, "Bırak beni götürme Peygamber'e. Beni bırakırsan, sana çok faydalı bir şey öğretirim" "Nedir o?" demiş Ebû Hureyre. Demiş ki, "Yatağına girdiğinde âyete'l-kürsîyi oku. Bunu okursan senin yanında sabaha kadar bir muhâfız bulunur, Şeytan sana yaklaşamaz". Bunun üzerine gene salıvermiş o adamı. Sabah olunca Efendimiz yine sormuş ona, "Tutsağın ne yapdı dün gece?" demiş. O da hâdiseyi nakletmiş. Efendimiz, "Bak sen! O hâin hep yalan söyler ama bu sefer doğru söylemiş. Kimdi o biliyor musun?" demiş. Ebû Hureyre, "Hayır, bilmiyorum Yâ Resûlallah" deyince, "Şeytan'dı o" buyurmuşlar.