MuzafferOzak.com (Türkçe)

MERSİYE-İ CENÂB-I SEYYİDÜ’Ş-ŞÜHEDÂ

Bugün mâh-ı Muharrem vakt-i mâtemdir safâ olmaz

Fürûğ-ı dîde-i giryân-ı gamdan rûşenâ olmaz

Gönül âyînesinde gerd-i mâtemden cilâ olmaz

Derûn içre hüzünden gayri sûret rû-nümâ olmaz

Muhibb-i âl’e bu mâtem gibi derd u belâ olmaz

Gözüm kan ağla mâh-ı mâtem-i âl-i abâ geldi

Girân-bâr-ı belâlarla zamân-ı pür-cefâ geldi

Zamân-ı kürbet-i Şâh-ı Hüseyn-i Kerbelâ geldi

Bu mâtemle dil-i nâlân ezelden mübtelâ geldi

Muhibb-i âl u evlâd olmayanlar mübtelâ olmaz

Bil ey dil vakt-i sermestân-ı bezm-i Kerbelâdır bu

Şeb-i ser-hâb-ı çeşm-i nûr-ı çeşm-i enbiyâdır bu

Seher-gâh-ı humâr-ı teşne-i şîr-i Hüdâ’dır bu

Dem-i subh-ı sabûh-âşâm-ı vasl-ı kibriyâdır bu

Bu mey’den içmeyenler ehl-i beyt-i Mustafâ olmaz

Bu râzı duymak istersen eger sen ey dil-i dânâ

İdersin cür’a-i câm-ı Hüseynî’den nevâ peydâ

Bulub bezm-i şehâdette mezâk-ı teşne-i yahyâ

Muhakkak olmayanlar mazhar-ı esrâr-ı “mâ evhâ

Dem-i râz-ı Hüseyn-i Müctebâ’ya âşinâ olmaz

Hüseyn-i Kerbelâ şâhenşeh-i hayl-i müeyyeddir

Hüseyn-i Kerbelâ mişkât-ı envâr-ı mümecceddir

Hüseyn-i Kerbelâ bûsişgeh-i la’l-i Muhammeddir

Hüseyn-i Kerbelâ nûr-ı fürûğ-ı çeşm-i Ahmeddir

Ki bil nûr-ı mücessem tu’me-i tîğ-i cefâ olmaz

İmâm-ı dîn-i ekberdir Hüseyn-i Kerbelâ fehm et

Vasiy-yi ilm-i Hayderdir Hüseyn-i Kerbelâ fehm et

Hem-âğûş-ı Peyâmberdir Hüseyn-i Kerbelâ fehm et

Serîr-i nûr-ı ızhârdır Hüseyn-i Kerbelâ fehm et

Serîr-i nûr-ı ferş-i pây-cünd bî-hayâ olmaz

O şâhın vâkıât-ı mâtem-engîz-i makâlâtı

Hılâf-ı hürmet u şân üzre geçti hadd u gâyâtı

İdüb tahrîr-i kesb-i hüzn içün türlü ibârâtı

İderler zımnile isbât acz ile mücâzâtı

Selâtîn-i İlâhiyyûn’a böyle iftirâ olmaz

Budur tahkîk kim Kûfîler oldu bîata meyyâl

İmâm-ı Kerbelâ hem etmek üzre Kûfe’ye ikbâl

Bu emr üzre olundukça kadem-cünbân-ı isti’câl

Gelüb hep ehl-i Mekke eylediler ma’raz-ı âmâl

Dediler gitme ey şâh-ı serîr-i irtizâ olmaz

O dem erdi hıtâb-ı lâ-yezâlî k’ ol meh-i seyyâr

Seyâhat emrini ensâr u âline ide tekrâr

Olub îcâb-ı hükm u ahd u mîsâk-ı ezel ızhâr

Civâr-ı lâ-mekân u bî-nişâna eyleye reftâr

Ki bir sûret ile tağyîr-i takdîr-i kazâ olmaz

İdüb tahrîk-i pâ-yı elvedâ’ ol şâh-ı âlişân

Ser-â-ser ehl-i Bathâ çıktılar teşyî’ine nâlân

Çün erdi Kerbelâ’ya rehgüzâr-ı mevkib-i sultân

Nihân oldu nazardan râh-ı her cünd oldular cûyân

Anı fehm ettiler kim hükm-i Bâri rehnümâ olmaz

Kuruldu Kerbelâ’ya hayme-i şâh-ı felek-dîvân

İhâta etti etrafın gelüb ceyş-i Yezîd ol ân

Fem-i âl-i Resûle vermeyüb su ol saf-ı nâdân

Leb-i ser-çeşme-i âb-ı hayâtı kıldılar atşân

Bu yüzden düştüler bir derde kim asla devâ olmaz

Miyân-ı âl’e düştü izdiyâd-ı atşadan bir hâl

K’olub tâs-ı felek âvâzu’l- atşâ ile mâlâmâl

Uyûn-ı mest-i sekrân-ı şehâdet nüh-felek emsâl

Tecellâ-yı zülâl-ı la’l-i yâre oldular seyyâl

Bu ahvâle muâdil vak’a-i sûziş fezâ olmaz

Gelüb ol dem Yezîdân ettiler ey gül-ruh-ı kerrâr

Hilâfet mâcerâsında Yezîd’e eyle gel ikrâr

Sözümüz dinler isen hep senindir ravza vü enhâr

Ki yoksa tîğ u atş ile sana çok eyleriz âzâr

Hisâr-ı zulmümüzden sana hiç râh-ı rehâ olmaz

Dedi ol mu’ciz-enbâz-ı habîb-i hazret-i Bâri

Bu veche yâ adullah eylerim hâşâ ki ikrârı

Susuzluktan çekem zan itmeyin zinhâr âzârı

Ve hem etti zemîn-i haymeden bâ-kudret-i Bâri

Revân bir nehr kim hâlet-pezîr-i inkizâ olmaz

İrişdi hizmete ol demde kerrûbîn ile hemrâz

Feriştehler u cinnîler idüb ol merkeze pervâz

Dediler emr kıl fermân senindir bugün ey şâhbâz

İdelim Kerbelâ’yı menzil-i Kârûn ile demsâz

Bu ecnâda müşâbih gürûh-ı bî-vefâ olmaz

Dedi ben bu kazâ-yı Kerbelâ’da eylerem seyrân

Düşüb atş âteşine çün Halîl-i hazret-i Rahmân

Egerçi vasfınız makbûldur indimde ey yârân

Velî bu derd içün bir kimseden etmem taleb dermân

Fedâîler yolunda Hakk’a dahi ilticâ olmaz

Olub meşhûd hem şâh-ı Resûl u Hayder u Zehrâ

İmâm-ı Kerbelâ’ya sundular bir câm-ı pür-sahbâ

Dediler cânımız soldurmasın gül rûyun istiğnâ

Buyur enhâr-ı bâğ-ı lâ-mekâna ey gül-i ra’nâ

Leb-i la’lına lâyık cûybâr-ı Kerbelâ olmaz

Dedi ol cân-ı âlem ey selâtîn-i keremkârân

Yakar cân u dilim hayli zamandır âteş-i hicrân

Firâk-ı yâr ile âlâm-ı düşmen dildedir mihmân

Bugün atş-ı cigerle anlar içün eylerem biryân

Tutun ma‘zûr kim ferhunde bir demdir fedâ olmaz

Bu rûz ol rûzdur kim eylerem tazyîf-i mihmânı

Bu rûz ol rûzdur kim yâre kurbân eylerem cânı

Uyûn-ı âleme izhâr edüb takdîr-i Subhânı

Varam mahrem-sarâya terk edüb a’yân u imkânı

Bana kevn u mekân şimdengerü mesken-serâ olmaz

Egerçi Kerbelâ vasfında hûn-efşân olur hâme

Kazâ-yı nüh-felek dilteng olur elvâh u a’lâme

Urûc etmek içün ol rûh-ı âlemdâr-ı in’âme

Şu vechile erişdi kim kazâ hükm-i serâncâme

Zebân-ı kilk-i âdâb ânı tafsîle rızâ olmaz

İrişdi emr-i “İsrâ” çünki şâh-ı Kerbelâ üzre

Dem-i mi’râc geldi yani âl-i enbiyâ üzre

Olub zâhib reh i’câz-ı rûh-ı Kerbelâ üzre

Nümâyân oldu bir i’câz kim dâr-ı fenâ üzre

O rütbe kudrete mazhar gürûh-ı evliyâ olmaz

Olub mânend-i İsâ kuvve-i nezzâreden pinhân

Göründü halka bir sûret misâli zât-ı nûr-efşân

Nihâlinden cüdâ olmuş gibi bir gonce-i handân

Ser-â-ser dâğ dâğ-ı hûn-ı la’lin içre ser-galtân

Vücûd-ı nâzenîni dâğlardan ıstıfâ olmaz

İrişdi bir nidâ-yı cân-güdâz ol dem cihân içre

Düşüb ol bangdan bir velvele kevn ü mekân içre

Meger şâh-ı nübüvvet ravza-i bâğ-ı cinân içre

Olurdu bülbül-âsâ nağme-perdâz âşiyân içre

Der idi kim bana bundan eşed cevr ü cefâ olmaz

Bugün hayfâ teessüf hâtırımda sır bedîd oldu

Ki canpârem Hüseynim tîğ-ı atş ile şehîd oldu

Bugün mü’minlere mâtem nifâk ehline îd oldu

Bu yüzden ol gürûh-i bî-vefâ benden ba’îd oldu

Sitemkârân-ı ehl-i beyt bana hiç akrabâ olmaz

O bang-ı mâtemengîz ile doldu künbed-i ekvân

Olub gayb âleminden oldular arz u semâlar zân

Gözünden çıktı arşın mihver-i eflâk-ı âb-efşân

Elinden gitti ferşin kürre-i gencine-i sâmân

Dediler ki yıkılsa bu fenâ dâr-ı fenâ olmaz

Sirişk-i dîde-i firkatle oldu mâh dür-hâle

Büründü hacletinden vech-i neyr-i mu’ciz-i âle

Misâl-ı eşk-i çeşm-i hasret oldu çarh-i cevvâle

Girüb şâh-ı şehîdân mâtemile şeb siyeh şâle

Dedi mâtem şebinde sînede rengin kabâ olmaz

Hevâ-yı âh u dilden geldi cûşiş bahr-i ummâna

Felek keştîsini gark etmek içün eşk-i tûfâna

Temevvüc etti bir cûş oldu çıktı tâk-ı ekvâna

Uyûn-ı lücceyi ref’ eyleyüb tâ arş-ı rahmâna

Dedi âl-i Resûl’e bunca îzâ re’y-Hüdâ olmaz

Doğub evc-i şehâdet matla’ından çün meh-i tâbân

Olub mânend-i neyr-i nûr-ı Ahmed içre sergerdân

Ziyâ-pâş oldu deşt-i Kerbelâ’ya eyledi seyrân

Şehîden oldu çün ol kıble-i din vâsıl-ı Subhân

Gürûh-ı âşıkâna bundan özge pîşvâ olmaz

Olub bir katre dem-cünbân sivâ-ı evc-i ulyâya

Düşüb mânend-i şebnem gonce-i firdevs-i a’lâya

İrüb seyrâni âhir dâmen-i arş-ı mu’allâya

Varınca dergeh-i mahrem serây-ı hâss-ı Mevlâ’ya

Dedi karbân-ı aşka senden özge mültecâ olmaz

Dedi Hak merhabâ ey gül-ruh-ı cânpâre-i cânân

Sana meftûhtur mahrem-serây-ı Hazret-i Rahmân

Serîr u arşımı çün eylemişdim pâyına pûyân

İdüb zâtımda fânî zâtını ey nûr-i nûr-efşân

Serây-ı“ lî ma’allahi” buyur emrine lâ olmaz

Dedi kim yâ İlâhî yaktı hasret sabr u sâmânım

Kabâ-yı lâle-veş çâk eyledim çektim girîbânım

Zülâl-ı tîğ-ı aşkınla suvardım la’l-ı atşânım

Gülistân eyledim hûn-ı dilimle cevre dâmânım

Bu gülşende benim gibi gül-i sadberk edâ olmaz

Dedi Hak gül idin ol dem ki sırr-ı sebz-sitân oldun

O dem bülbül idin kim beste-i âh u figân oldun

Garîb olma karîb-i âşiyân-ı lâ-mekân oldun

Görünmüştüm seninle şimdi sen bende nihân oldun

Bu mahremgâh-ı âlidir ki bunda mâsivâ olmaz

Dedi geçtim Hüdâyâ bu şehâdet mâcerâsından

Haberdârım ezelden ol hicâbın mâverâsından

Velî geçem seninle ettigim ahd iktizâsından

Geçüb cân u cihândan geçmezem kâim pahâsından

Eger ki diyetim vermez isen sana revâ olmaz

Dedi Hak ey şehîd-i can fedâ-yı îd-i ferdiyyet

Ne ise eyle vâzıh muktezâ-yı ahd u ünsiyyet

Bu veche görünür kim kasd-ı aksâ-yı ulûhiyyet

Visâl-ı bî-misâl-ı zâtım olsun kanına diyet

Egerçi gevher-i gülreng kanına pahâ olmaz

Dedi ey Rabb-i âlem şöyledir îcâb-ı peymânım

K’olub cânım sana kurbân olasın cânıma cânım

Bugünki Kerbelâ deştinde ben hûn içre galtânım

Ola hempâlarım vaslında hep uşşâk-ı nâlânım

Ki anlar mâtemim nârındadır nâre sezâ olmaz

Dedi Hak ey ferahbahşâ-yi bezm-i kevser-i irfân

Olunca meclis-i mahşerde âlemzâr u sergerdân

Kebâb etmek diler lehs-i cigerden âteş-i nîrân

Bütün uşşâk-ı nâlânı sana bahş eyledim ol ân

Senindir anlar ey mahbûb nâre mübtelâ olmaz

Dedi kim ey dü-âlem gerd-kâr merhametkâri

Dem-i rûz-i cezâda isterim cümle siyehkâri

Ki yoksa başım alub destime çün eylerim zâri

Sirişk-i hûn ile gark eyleyüb âb eylerem nâri

Celâlın hazretinden kimse me’hûz-i cezâ olmaz

Dedi Hak ey fedâî sen ki verdin yoluma cânı

Sana verdim kilid-i düzah u miftâh-ı rıdvânı

Eger çeşmin dökerse mahşere eşk-i gül-efşânı

Hazer kim ateş-i rahmım yakar cennât u nîrânı

Bekâmlıgında bir cây-i penâh ey mehlikâ olmaz

Bu resme eyleyüb peymân içün ol Seyyid-i Âlem

Serây-ı lî ma’allah içre oldu yâr ile hemdem

Egerçi cân u cânân oldular bu vechile hurrem

Cihânı tuttu ammâ zengbâr-ı sarsar-ı mâtem

Dem-i hevl-i kıyâmet subhuna bâd-ı sabâ olmaz

Muhibb-i âl u evlâd-ı Muhammed oldular gamnâk

Figân u mâtem ile ettiler hayli zaman dil çâk

Yezîdân-ı laîni ta’me-i tîğ ettiler bî-pâk

Suyûf u tîğlarla itseler tâ rûz-i haşr ihlâk

Yine bir mûy-ı pâki hürmeti hakkı edâ olmaz

Eyâ şâh-ı şehîd-i Kerbelâvî dü-cihân fermâ

O şeh sen ki müsellemdir sana dünyâ vü hem ukbâ

Zülâl-ı şefkatın gülbahçesidir cennetü’l-me’vâ

Na’îm-i lutfetin tennûri oldu düzah u gayyâ

Zemîn u âsumân içre sana kimler gedâ olmaz

O şeh sen ki göründün hil’at-ı Fahr-i Cihân içre

Sen ol nûr-ı mücessemsin göründün dehre kân içre

O bülbül sen ki gülbânkın doludur âsumân içre

O gül-bünsün yetişdin sahn-ı bâğ-ı lâ-mekân içre

Senin hârın dahi feyz-i gülünden bî-nevâ olmaz

O deryâsın ki mevcin mazharıdır âlem-i imkân

O neyyirsin ki zerren kevkeb-i mâhiyet-i a’yân

O âdemsin vücûdun zıllıdır ser-tâ-ser-i ekvân

Cihân-ı câmi’-i ekbersin oldu cân sana cânân

Sana yâr olmayanlar mahrem-i râz-ı abâ olmaz

Olunca âferîniş rûnümâ nûr-ı cemâlinden

Kesildi hâme-i deşt-i kazâ kadd-ı nihâlinden

Midâd-ı levh-i takdîr oldu çünki hûn-ı âl’inden

O sûretle göründün âleme levh-i misâlinden

Bedâyi’de nazîrin ey Hüseyn-i Müctebâ olmaz

Makâm-ı “kâbe kavseyn”e işârettir be-revânın

Delîl-i nokta-i vahdettir ol câh-ı zenahdânın

Gülistân-ı velâyet servidir kadd-i hırâmânın

Kazâ-yı Kerbelâ’ya düşdü âhir sâyesi ânın

Egerçi nûr-ı akdes sâye-endâz-ı kazâ olmaz

Salât-ı bî-had olsun zâtına ey Cebraîl hüddâm

Sana tâc-ı velâyettir ser-i mes’ûd-ı pür-ifhâm

Şehâdetle giyüb ‘esrâ’ deminde hil’at-ı gülfâm

Şefâ’atle ‘usât u âşıkâna eyledin ikrâm

Şuhûd-ı müddeâdır bu bana çün u çirâ olmaz

Bize mahsûstur ey rûh-ı âlem minnet-i zâtın

Berâber cedd-i pâkinle görüb mâhiyyet-i zâtın

Salât-ı bî-adedle eyleriz hem midhet-i zâtın

Adûlar bilmeyüb çün kılmadılar hürmet-i zâtın

Bizim anlara çün la’net-resâ olmak hatâ olmaz

Sana hürmet ederlerdi adûlar hoş nihâd olsa

Bilürdiler Yezîdîler seni Hakk’a ıyâd olsa

O denlü la’net olsun ol gürûh üzre ki yâd olsa

Kifâyet itmesün terkîmine deryâ midâd olsa

Tevellâ u teberrâ ehliyüz bizde riyâ olmaz

Olanlar teşne-i zevk-i mey-i aşkınla dem-beste

Gumûm-ı mâtemile gayri gamdan oldu vâreste

Olub sermest-i sohbâ-yı visâlın Şems-i dil-haste

Bihamdillah olubdur âsitânında kemer-beste

İki âlemde ey kân-ı kerem senden cüdâ olmaz

Tecellâ-yı cemâlinle dilim her bâr kıl pürnûr

Dil-i mâtemkeş u mahzûnum et lütfun ile mesrûr

Hatâ ettimse sehven dâmen-i afvınla kıl mestûr

Sana lâyık degil mersiyem ey Şâhım buyur ma’zûr

Senâ-yı zât ile levh u kalemde ictirâ olmaz

Tarîk-i Kâdiriyye Ricâlinden Osman Şems Efendi Hazretlerinin Meşhûr Mersiyesi