Taş Yiyen İnsanlar
27 Haziran 2019 tarihinde yayınlanmıştır.
Kırlık bir yerde açık havada verilen bir ziyâfetde, halk sofraya oturmuş yemek yiyiyorlarmış. Bir ara bir köpek sofraya doğru yaklaşınca oradakilerden biri köpeği kaçırmak için hayvana bir taş atmış. Zavallı köpek de kendisine yiyecek verdiler zannetmiş ve taşa bakıp "Aaa, demek bunlar taş yiyorlarmış" demiş ve dönüp gitmiş.Efendi Hazretleri bu hikâyeyi yine bir kır yemeğinde vaktiyle Hünkâr İmâmı olan merhûm Niyâzî Efendi'den dinlemiş. "Fakîr, bir çok zarîf hikâyeler bilirim ama bu kadar zarîf olanı azdır. Zâten Hünkâr İmâmından da ancak böyle hikâye çıkar" diyerek hem hikâyenin zarâfetine dikkat çekmiş hem de bu hikâyeyi anlatan Niyâzî Efendi'yi rahmetle yâd ederek medh ü senâ etmişlerdi.
Yediğinden içtiğinden görenlere ikrâm etmemek, tattırmamak, gören bir hayvan bile olsa, tamahkârlık alâmetidir. Bundan daha da kötüsü, isteyeni bile mahrûm etmekdir. Bundan da kötüsü, isteyeni mahrûm etmekle kalmayıp bir de hakâretle kovmakdır. Bundan da kötüsü sofrasından ikrâm etmediği gibi, isteyeni de hakâretle kovmakla kalmayıp, bir de ona zarar vermekdir ki bu hikâyede buna işâret vardır. Tamahkârlığı ile meşhûr olan köpek bile, insanların bu kadar kötü olabileceğine ihtimâl vermemiş ve kendisine atılan taşı sofradakilerin yiyeceği zannetmişdir.
Cüd bimâ tecüd
Mevcûd ne ise ondan ihsân et