Vesîletü'n-Necât : Resûlullah'ın Ahlâkı
1 Kasım 2020 tarihinde yayınlanmıştır.
BAZI EVSÂF-I MUHAMMED MUSTAFÂ
ALEYHİ'S-SALÂTÜ VE'S-SELÂM
Oldu fikret atına uş dil süvâr
Buldu her yerdeki ma'nâdan süvâr
Çünki açıldı ma'ânî pususu
Geldi irişdi bölük bölük süsü
Hem hisâr-ı dil açılup çıkdı hoş
'Asker-i evsaf-ı Ahmed irdi uş
İşit imdi nice virmiş ol Celîl
Mustafâ'ya hulk-ı evsâf-ı cemîl
Hulkı anın cümle Kur'ân hulkı'dı
Ana ol hulkın kamusu hılkî-di
Hem dahı Kur'ân'da öğdü ol Kerîm
Didi kim sensin "alâ hulıkin 'azîm"
Hulk idi dâim işi bu halk ile
Halkı hod kul kılmış idi hulk ile
Muzhir-i Hakk mazhar-ı envâr idi
Cümle lutf-ı Hakk özünde vâr idi
Bahr-i 'ilm ü hilm ü kân-ı cûd idi
Her se'âdet anda hem mevcûd idi
Tal'ati meymûn idi vü meh-cebîn
Hırmen-i hüsnünde Yûsuf huşe-çîn
Gice gündüz 'âdeti tâ'at idi
Anın içün seyyid-i sâdât idi
Hil'atı Hakk'dan anın "levlâk" idi
Gıll u gışdan kalbi gâyet pâk idi
Gayr-ı Hakk kalbine bulmaz idi yol
Şöyle kim Hakk 'aşkıyla dolmuşdu ol
Gerçi kim iki cihânda şâh idi
İlle miskînler ile hemrâh idi
Dâimâ "el-fakrü fahrî"ydi sözü
Kibr ü 'isyândan müberrâydı özü
Gönlü alçak idi vü kadri celîl
Sözleri şîrîn cemâli key cemîl
Hiç riyâsız her işi ihlâs idi
Anın içün Hakk katında hâs idi
Bir nefes nefs arzusuna uymadı
Gaflet uykusuna dalup uy'madı
Hükm içinde hayfa meyli yok idi
Lutfu gibi adli hadsiz çok idi
Halk-ı 'âlemden ol iken müctebâ
Meskenetden ol giyer idi abâ
Hem tevazu'la kanâ'atdi işi
Arpadandı etmeği vü hem aşı
Hilm ile her sözü halka der idi
Yermez idi her ta'âmı yer idi
Tanrı'nın adını zâkirdi müdâm
Her ne Hakk'dan gelse şâkirdi müdâm
Cânını hırs oduna yakmadı ol
Hakk harâm kıldığına bakmadı ol
Dünyâyı terkeyleyüp mel'ûn dedi
Her ki sevse dünyâyı mağbûn dedi
Ömrü içre hiç yalan söylemedi
Söylemeğe dahi kasd eylemedi
Fi'l ü söz ile kişi incitmedi
Hakk buyurmadığı işi itmedi
Her kemâlât ile kâmil şâh idi
Anın içün ol habîbullah idi
FASL
Ey ana ümmetliğe da'vâ kılan
Dâimâ da'vâ-yı bi-ma'nâ kılan
Adın ümmet ümmet işi sende yok
İşlerin vardır muhâlif ana çok
Ümmet oldur kim anın yolun vara
Hakk yoluna cümle-i vârın vere
İmdi insâfa gelelim cümlemiz
Ümmet işinde nemiz vardır nemiz
Ümmet isen anın ahlâkını tut
Tâ ki ümmetlik bula sende sübût
Mustafâ işlemediğin işleme
İşleyüp sonra peşîmanlar yeme
Hayr u tâ'ati özüne pîşe kıl
Âhiret ahvâlini endîşe kıl
Anda ne ilteceğin fikr eylegil
Gussasın bunda iken anın yegil
Bulmuş iken şimdi vakt u kuvveti
Cidd ü cehd et zâyi' kılma fırsatı
Hulk u lutf ile gönüller al ele
Âdem oldur hulk ile gönül ala
Gönlüne yol bulmasun kibr ü hased
Kim hased birle helâk olur cesed
Kibr hem-reng-i gebirdir yazıda
Gebr olup kibr ehli kaldı yazıda
Ehl-i kibr ü hem dahi ehl-i riyâ
İkisi dahi yaramaz Tanrı'ya
Gıybet ü kibr u riyâdan key sakın
Tâ olasın Hazret-i Hakk'a yakın
Cümle işde bî-riyâ hoş sâdık ol
Tanrı'ya Peygamber'e lâyık ol
Hakk bilir çün her ne işlerse kişi
Hakk'a lâyık işlemek yeğdir işi
Kılmagıl hiç kimse 'aybına nazar
Sana ayruk kişi 'aybından ne zar
'Aybın ayruğun ko sen 'aybını gör
Cennet olmak diler isen sana gôr
Aybının görmez gözün bin kılcasın
Görür ayruk aybının bir kılcasın
Kimse hakkında deme hiç 'ayb söz
Çün değilsin sen dahi hiç 'aybsız
Sen eğer ayruğa dersen sana hem
Diyeler için ü dışın dola gam
Bir der isen girü on işidesin
Demesen Hakk' a yarar iş edesin
Mustafâ kavlini tut hoş doğru ol
Doğrulukdur Hakk'a varan doğru yol
Mustafâ kavlini her kim işidir
Mustafâ'nın ümmetidir işidir
NEDÂMET
Âh n'idem ben bir dem emrin tutmadum
Bir gün ol dediği yola gitmedim
Nâzenîn ömrü kamu verdim yele
Nefsim arzularına yıla yıla
Ömrümün kadrini hergiz bilmedim
Şimdi bildim ille ömrü bulmadım
Saç sakal ağardı gönlüm kapkara
Kılmadım bir iş ki karam ağara
Benem ol yüzü kara vü 'âsî kul
Bencileyin 'âsî kul gelmiş değil
Hiç nefes olmaya 'isyân etmedim
Hem dahi bir doğru yola gitmedim
Her nefesde işledim ben bir günâh
Bir günâh içün demedim bir gün âh
Hem yazıklarıma sağış yok-durur
Cümle işlerimde sağ iş yok-durur
Zerk u tezvîr ü riyâdır her işim
Gice vü gündüz müsâvîdir işim
Bir kadem Hakk'dan yana varmamışam
Nefs yoluna yıluban ermemişem
Hakk'a lâyık işlemedim bir 'amel
İşlerim cümle daga ile dagal
Hiç bir gün ölümümü sanmadım
Fısk u 'isyân işleyüp usanmadım
Âhiret ahvâlini zikretmedim
N'olısar hâlim deyü fikretmedim
İşde irdi yolunu aldı ecel
Dahi fikrim dâimâ tûl-i emel
Hâlimin bazısın uş kıldım ayân
Bundan artuk yavuz işim çok nihân
Dışıma bakup beni sanman kişi
Ben bilirem işlediğim her işi
Kimse bilmez nice hâlim var-durur
Ol bilir kim 'âlim-i esrâr-durur
Müslümânem muhakkak dilim ile
Benem kemter mukallid bilim ile
Okuram subh u şâm ezkâr-ı imdâd
Ki tamudan kılam cânımı âzâd
Göresin kılaram bir kâr-ı nâ-hak
Ki yakîn oluram küfr ile mutlak
Başıma taylasan eğnime hırka
İçimse dopdolu kibr ile şirke
Hudâ'nın kulluğuna kâsır oldum
Bu nefsim maksûduna vâsıl oldum
Gice gündüz yerem türlü ta'âmı
Gözetmezem helâli vü harâmı
Yataram uyuram her subh her şâm
'İbadetle değilem gündüz akşâm
Bu ömr-i nâzenîni uş geçirdim
Yiğitlik mevcini başdan göçürdüm
Yiğitlik dahi geçdi şöyle hoca
Erişdi şastlık u oldu koca
Dahi bundan nereye varalım di
Tamâm oldu vü ömrün kaydı bitdi
Bu hâllerde nemiz var Dost'a lâyık
Geçirdik vaktimiz sarhôş u ayık
Her 'amel kim kılmışam mastûrdur
İlle Hakk lutfu ile mestûrdur
Gizli hâlimin biri olsa âşikâr
Taşlar ile eyleyeler seng-sâr
Ol ki bilir gizli hâlimi ayân
Gerü rahmet andan umaram hemân
Hâşâ lutfundan ki mahrûm eyleye
'Afv ide cürmümü merhûm eyleye
NASÎHAT
Siz ben işlediğim işi işlemen
Bencileyin çok peşîmanlar yemen
Hiç benim ahvâlime kılman nazar
Siz anı işlen ki ol Hakk'a yarar
Mustafâ ahlâkını terk itmeniz
Doğru yolu koyup eğri gitmeniz
Tâ ki ana gerçek ümmet olasız
Hakk Teâlâ'nın rızâsın bulasız
Gerçek ümmet kıl ey Hakk bizi ana
Tâ kim ümmet deyü ol bizi ana
Rahmetinden sen bizi ayırmagıl
Mustafâ ümmetliğinden ırmagıl
İşde işitdin anın evsâfını
Hem dahi ahlâkını eltâfını
Her ne kim ol kıldıysa sen anı it
Yüzü ak Hakk Hazretine doğru git
Haşre dek ger denilirse bu kelâm
Nice haşr ola bu olmaya tamâm
Ger dilersiz bulasız oddan necât
'Aşk ile derd iie eydün es-salât
FASL
İşidin hem dahi n'itdi ol hümâm
Ömrü Hakk emrinde nic'oldu tamâm
Ol şeh ü sultân-ı cümle enbiyâ
Nûr-ı çeşm-i evliyâ vü asfiyâ
Ümmetinin devleti vü varlığı
Çünki Allah'dan getirdi yarlığı
Okudu vü halka bildirdi tamâm
Şer'i 'âlem içre hoş tutdu nizâm
Kıldı davet Tanrı'ya hem kulları
Şer' ile gösterdi doğru yolları
Tâ urur oldu bu şer'in bahri mevc
Dîne girer oldu bu halk fevc fevc
'Âlemi şer' ile pür-nûr eyledi
Cân u dil mülkünü ma'mûr eyledi
Hoş bitirdi ümmetinin işlerin
Hem götürdü yerden ol düşmüşlerin
Halka teblîğ-i risâlet kıldı hem
Anı işitdi vü bildi hem ümem
Kıldı 'âlemde cihâd-ı bî-kıyâs
Ümmet olınca ana her cinn ü nâs
Cümle kâfirlerden aldı intikâm
Tâ ki tutdu dîn-i İslâm intizâm
Ömrünü Hakk buyruğuna kıldı sarf
Emr-i Hakk'dan kalmadı hem hiç bir harf
Tanrı emrini getirdi yerine
Her kim anı tutmaz ise yerine
Ol kim ana vâcib idi işledi
Ümmetiysen ol dediğin işle di
Geçdi Hakk emrinde ömrünün önü
Dahi vardı mevte ulaşdı sonu
Bu kemâlât ile ol pâkize zât
Bulmadı mevtden bu 'âlemde necât
Haşre dek ger denilirse bu kelâm
Nice haşr ola bu olmaya tamâm
Ger dilersiz bulasız oddan necât
'Aşk ile derd iie eydün es-salât