Yedi Gün Hiç Yemek Yemeyen Delikanlı

Zünnûn-ı Mısrî Hazretleri bir gün kerâmet sâhibi velîlerden bahsediyormuş, o meclisde bulunanlardan birisi, "Sen hiç böyle birini gördün mü?" diye sorunca Hazret  buyurmuşlar ki :

Yanımda Horasanlı bir genç vardı. Yedi gün hiç yemek yemeden mescidde benim yanımda kaldı. Kendisine sunduğum bütün yemekleri reddediyordu. Bir gün biz onunla otururken yanımıza bir dilenci geldi. Horasanlı dilenciye dedi ki, "Mahlûkâtından isteyeceğin yerde, Allah'dan isteseydin, Allah seni kimseye muhtâc etmezdi". Dilenci şu cevâbı verdi : "Burada bana âid bir şey yok ki". Horasanlı, "Peki ne istiyorsun?" dedi. Dilenci, "Ben açlığımı giderecek ve giyinecek bir şeyler istiyorum". Horasanlı delikanlı kalkdı, mescidde iki rekat namaz kıldı. Bir de bakdık ki yeni bir elbise ve meyve dolu bir tabakla geri döndü ve onları dilenciye verdi. Delikanlıya dedim ki, "Ey Abdullah, senin Allah katında bu derece itibarın vardı da yedi gündür niçin hiç bir şey yemedin?". Genç adam dizleri üstüne çökdü ve dedi ki, "Ey Ebu'l-Feyz, kalbler O'nun rızâsıyla dolup taşmışken, diller istemeye nasıl yüz bulabilir ki?". Ona dedim ki, "Peki Hakk'dan râzı olanlar hiç bir şey istemezler mi?". Delikanlı şu cevâbı verdi : "Bazısı O'nun ikrâm ve cömertliğine delîl olsun diye ister. Bazılarının içini Allah zenginlikle doldurmuşdur. Onlardan bir kısmı da Allah'dan istediği şeyi kendisi için değil başkası için ister". Sonra ezan okundu, o da bizimle beraber namazı kıldı. Sonra su tulumunu aldı ve dışarı çıkdı. Abdest tâzeleyecek zannetdim. Fakat bir daha onu hiç görmedim.