Yegane Kurtuluş Yolu : Tezkiye-i Nefs

Nefsini ıslâh edemeyenler istedikleri kadar namaz da kılsalar hattâ alınları secdede çürüse dahi felâha eremezler. Yorgunlukları yanlarına kâr kalır. Nefsini ıslâh edemeyenler oruç tutsalar dahi necâta eremezler, açlıkları yanlarına kâr kalır.

Hâl-i hayâtlarında abdestli-namazlı bildiğimiz birçok kimseyi rüyâmızda hep bir belâya giriftâr olmuş görüyoruz. Halbuki bu zevâtı cennet nimetleri içinde görmemiz îcâb eder, öyle değil mi? Demek ki mühim olan, nefsi ıslâh etmekdir, nefsini ıslâh etmeyen ne kadar ibâdet ederse etsin faydasını göremez.

Nefs-i emmâre sâhibi olanların bütün işleri ve sıfatları şeytânîdir. Hem şeytânî sıfatlarla muttasıf olup hem de her işi şeytânî olduğu halde cennete gideceğini zanneden kişi ahmakdır.

Nefslerini tezkiye etmeyenler, ilim tahsîl etdiklerinde Şeytân gibi kendini beğenmiş ve isyânkâr, zengin olduklarına Kârûn gibi kibirli ve dikkafalı, idâreci olduklarında Nemrûd gibi merhametsiz ve şefkatsiz, dünyevî ilimlerle uğraşdıklarında zındık gibi dînsiz, tıbbî konularda ihtisas yapdıklarında cellâd gibi kâtil olurlar.