Yemek İçin Ölüme Bile Râzı Olan Cimri

Cimrileri yalnız Allah değil kullar da sevmez, yüzyıllardır dünyânın dört bir tarafında anlatılmakda olan sayısız cimrilik hikâyeleri de bunun açık bir delîlidir demişdik. Cimrilik hastalığının çârelerini îzâha başlamadan önce bu hikâyelerden bazılarını kaydetmekde fayda görüyorum. Zîrâ bu hikâyeler, hem cimriliğin çeşitlerini, hem de bu menfûr illetin derecelerini göstermek sûretiyle, kendisinde cimrilik hastalığı bulunanlara bir ayna tutmakda ve bu menhûs hastalığın teşhisi bakımından çok faydalı olmakdadır. Malum ya, tedâvînin ilk şartı teşhisdir, teşhis olmadan tedâvî de olmaz. 

Zengin ve cömert bir zât, cimri bir arkadaşını yemeğe davet eder ve misâfirine enfes yemekler ikrâm eder. Cimri misâfir, her biri birbirinden lezzeti yemeklerle donatılmış sofrayı görünce aklı başından gider ve ölçüsüzce yemeye başlar. Aç kurt gibi yemeklere saldıran adam bir müddet sonra aşırı yemekden rahatsızlanır ve kıvrım kıvrım kıvranmaya başlar. Cömert ev sâhibi, adamın öleceğinden endîşe ederek hemen bir hekîm çağırır. Gelen hekîm adamı iyice muayene ettikden sonra, hükmünü verir ve kıvranmakda olan adama, "Derhal mideni temizlememiz lâzım, eğer hemen istifra edip mideni boşaltmazsan ölebilirsin" der. Cimri adam, hekîme şu cevâbı verir, "Sen ne diyorsun be adam! Ben bu güzel yemekleri bir daha nerede bulacağım, ölürüm de senin dediğini yapmam".

Sizler için seçtiğim bu hikâye, bundan yaklaşık bin yıl kadar önce yaşamış olan büyük İslâm âlimi İmâm-ı Gazâlî Hazretlerinin meşhûr eseri İhyâ-yı Ulûmuddîn'den alınmışdır. Bundan yaklaşık beş yüze sene kadar önce yaşamış olan büyük mürşidlerimizden Şemseddîn Sıvâsî Hazretleri de, Mir`âtü'l-Ahlâk adlı eserinde, bu hikâyeyi şu şekilde manzûm hâle getirmişdir :