Yüz Elli Yaşındaki Adamın Üzüntüsü

Şeyh Sadî Hazretleri anlatıyor :

Şam'da, Beni Ümeyye Camiinde bir takım âlimlerle konuşuyordum. Derken kapıdan içeri bir genç girdi, "Aranızda Farsça bilen var mı?" diye sordu. Beni işâret etdiler. "Hayırdır inşallah" dedim. Genç dedi ki, "Yüz elli yaşında bir ihtiyar ölmek üzeredir. Farsça bir şeyler söylüyor, anlayamıyoruz. Zahmet buyurup gelirseniz sevâba girersiniz. İhtimâl ki vasiyet edecekdir".

Kalkdım, gitdim, adamın başucuna vardım. İhtiyar şöyle diyordu : "Gönlümce bir dem süreyim dedim, yazık ki nefes yolu tutuldu. Yazık ki, ömrün türlü nimetlerle dolu sofrasında az bir müddet yiyip içebildim. Bırakmadılar, yeter dediler". Bu sözleri Şamlılara Arapça olarak söyledim. Bu kadar uzun ömürlü olmasına rağmen, adamın hayatdan bu derece üzüntüyle ayrılmasına hayret etdiler.